Έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά έναν εξαίρετο ηθοποιό, καλλιτέχνη, μα πάνω απ’ όλα εκπληκτικό άνθρωπο. Το χιούμορ του, η αποφασιστικότητα στο λόγο του, οι σεβαστές απόψεις του αλλά και το χαλαρό και όμορφο κλίμα που δημιουργεί στις συζητήσεις του, συνθέτουν μια μορφή ανθρώπου που σε μαγνητίζει.
Είχαμε μια όμορφη κουβέντα, συζητήσαμε για όλα τα θέματα της επικαιρότητας, αλλά και προσωπικά του ζητήματα. Σχολίασε γενικότερα την κατάσταση με τον COVID-19, έδειξε την… συμπάθεια του για την υπουργό πολιτισμού. Μας μίλησε για ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Μίλησε για Λιγνάδη, Φιλιππίδη, αλλά και την πιθανότητα για εκ νέου συνεργασία με τον Μάρκο Σεφερλή.
-“Κύριε Ρωμανίδη καλησπέρα.
-Καλησπέρα και σε ‘σας, κύριε Αγκόρτζα! (γέλια)
Χαίρομαι πάρα πολύ για την δεύτερη συνάντηση που έχουμε. Πάντα να πούμε ότι αποδέχεστε τις προσκλήσεις με χαρά.
-Δεύτερη συνάντηση για συνέντευξη… Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές.
-Ναι είναι αλήθεια αυτό! Είστε άνθρωπος του θεάτρου, πολλές παραστάσεις, σειρές… Πως βλέπετε πλέον τα πράγματα με την κατάσταση του COVID-19 σήμερα;
-Είναι πάρα πολύ δύσκολα και δεν νομίζω ότι θα φτιάξουν εύκολα. Ο κόσμος, δεν έφτανε ο covid, του ήρθε και όλο αυτό το κύμα ακρίβειας και δεν μπορείς βεβαίως να τον κατηγορήσεις που δεν έχει λεφτά να πάει στο θέατρο. Οι παραγωγές από την πλευρά τους κάνουν ό,τι μπορούν, έχουν κατεβάσει κάποιες τιμές. Υπάρχουν εισιτήρια για όλα τα βαλάντια. Αλλά και πάλι ο κόσμος το σκέφτεται. Και γι’ αυτό βλέπετε και αυτή την πληθώρα σίριαλ πλέον. Τα οποία υποκαθιστούν τη δουλειά μας.
-Σίγουρα όμως το θέατρο είναι βαθιά ριζωμένο στη ζωή του Έλληνα και σίγουρα λείπει τρία χρόνια τώρα από τη καθημερινότητα του. Θεωρείται πως μπορούν τα σίριαλ να αντικαταστήσουν κάπως το θέατρο;
-Από πλευράς δουλειάς, αλλιώς είναι τελείως διαφορετικά ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο… Αν δεν αισθανθείς την ανάσα του θεατή, αν ο θεατής δεν “φάει τα σάλια σου” , εάν δεν ακούσεις τον χτύπο της καρδιάς του ηθοποιού, εάν δεν ακούσεις το γέλιο σαν ηθοποιός…Αυτή είναι η δουλειά μας, αυτή η επικοινωνία. Εννοείται πως είναι και η τηλεόραση και ο κινηματογράφος και η διαφήμιση και τα πάντα…όλα είναι μέρος της δουλειάς μας. Οικονομικά, τρόπον τινά ναι.
-Έχετε ζήσει την οικονομική κρίση του ’11-’12, βλέπετε κάποια κοινά στοιχεία με την κρίση που βιώνουμε σήμερα όσον αφορά το θέατρο;
-Η αλήθεια είναι ότι εκείνη η κρίση δεν μας επηρέασε τόσο… Για να είμαστε ειλικρινείς, τα θέατρα είναι πολλά και μιλάω για την Αθήνα. Δεν υπάρχει τόσο θεατρόφιλο κοινό. Υπολογίζω πως το κοινό μας είναι περίπου 120.000 άτομα. Αυτοί λοιπόν συνέχισαν να πήγαιναν. Υπάρχουν 4-5 θέατρα τα οποία είναι γεμάτα, 5-10 θέατρα αρκετά γεμάτα, και έπειτα υπάρχουν και θέατρα με ελάχιστους θεατές. Αυτό συμβαίνει χρόνια τώρα. Έτσι συνεχίστηκε και στην κρίση. Το άδικο στη χώρα μας, είναι ότι πάνω που πήγαμε να ανακάμψουμε, ήρθε ο covid-19. Έχω αρχίσει κι φοβάμαι… μετά τι;
-Θεωρείτε πως το υπουργείο πολιτισμού θα έπρεπε να έχει στηρίξει παραπάνω τον καλλιτεχνικό χώρο στην κρίση με την πανδημία;
-Όταν ακούω υπουργείο πολιτισμού τρελαίνομαι! Ξέρει ο κόσμος ποια είναι υπουργός πολιτισμού; Το 90% δεν ξέρει. Πρόκειται για μία κυρία, λυπάμαι που θα το πω, κι ας την προσβάλλω, σκασίλα μου, αυτή μας έχει προσβάλλει πολύ χειρότερα, όταν μας είπε ότι ζούμε με μαύρα χρήματα. Γιατί υπάρχουν υπουργοί που δουλεύουν με μαύρα χρήματα, μάλλον από εκεί παίρνει παράδειγμα η κυρία… Είναι ό,τι πιο ακατάλληλο για υπουργός πολιτισμού. Ό,τι πιο ακατάλληλο. Καταλαβαίνω ότι έπρεπε να μπει με εντεταλμένη υπηρεσία, αλλά θα μπορούσε να μπει σαν υφυπουργός, σαν γενική γραμματέας. Δεν υπήρχε καμία ανάγκη να μπει σαν υπουργός χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό. Δεν την έχουμε δει σε καμία δουλειά. Παρά μόνο στον φίλο της, ο οποίος τώρα είναι κατηγορούμενος. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει με καμία υπουργό πολιτισμού. Περιμένουμε από αυτή την κυρία να βοηθήσει τον πολιτισμό. Τι τη νοιάζει; Μπήκε ο καινούργιος γενικός γραμματέας και λίγο σώζει την κατάσταση, αλλά υπάρχει κόσμος που πεινάει, θα μου πεις υπάρχει και κόσμος εκτός πολιτισμού που πεινάει. Βεβαίως. Αλλά δεν έχει τέτοιους υπουργούς. Θα πρέπει να χαραχτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του πολισμού. Είμαι πολύ καυστικός με αυτή την κυρία. Δεν την μπορώ. Δεν είναι κομματικό, σε καμία περίπτωση καθώς υπάρχουν εξαίρετοι άνθρωποι από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια που ήταν υπουργοί πολιτισμού. Σαν αυτή καμιά.
-Έχω παρακολουθήσει τις αναρτήσεις σας και γνωρίζω τη θέση σας πάνω σε αυτό.
-Κοίτα Γιώργο για να το μάθει και ο κόσμος, είμαι εντελώς ακομμάτιστος. Πολιτικοποιημένος αλλά ακομμάτιστος. Μακάρι να μπορούσε να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση με τρία άτομα από τη Νέα Δημοκρατία, τρία άτομα από το Σύριζα κλπ. που να συνεννοούνται, λέμε τώρα. Αυτοί όταν συνεννοούνται το κάνουν να φαίνεται πως δεν συνεννοούνται γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Σκασίλα τους ο κόσμος.
-Θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα φλέγον ζήτημα. Αυτό των περιοδειών. Πόσο δύσκολο είναι πλέον μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Κάποτε συνέβαινε συνέχεια, σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική. Πλέον δύσκολα βγαίνουν από τον αρχικό τους τόπο.
-Εσύ πρέπει να έχεις βάλει κάμερα στο σπίτι μου…(γέλια) Ό,τι με απασχολεί αυτό το διάστημα, γι αυτά με ρωτάς! Θα σου αναπτύξω το γιατί. Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το φάγε και ο γάιδαρος. Αυτή τη στιγμή μια περιοδεία είχε ένα budget λέμε τώρα, 5.000 ευρώ τη μέρα, λόγω αυξήσεων έχει πάει στα 6.500 ευρώ τη μέρα. Θα μου πεις τώρα για το 1,5 χιλιάρικο; Ναι αλλά όταν για να βγεις ήθελες περίπου 800 εισιτήρια τη μέρα, μιλάμε για τις μεγάλες δουλειές… τώρα θα θες χίλια! Μα όταν ένα θέατρο χωράει 1200 πως θα βγει αυτός ο επιχειρηματίας; Ψάξαμε να έρθουμε Θεσσαλονίκη με το “Δεν πληρώνω” με την Μπέσυ Μάλφα, τον Δημητρίου, την Τσάβαλου, τον Βασίλη τον Ρίσβα και δεν βρήκαμε χώρο. Είναι όλοι καλυμμένοι. Δεν ξέρω αν η Θεσσαλονίκη μπορεί να αντέξει τόσα πολλά θέατρα με πληθυσμό λίγο πάνω από το 1 εκ. Ξέρεις όμως πάρα πολύ καλά ότι οι ηθοποιοί την λατρεύουμε τη Θεσσαλονίκη. όποτε έρχομαι πάνω, από το ξενύχτι χάνω τρία κιλά, απο το φαγητό βάζω τέσσερα άρα παχαίνω..(γέλια). Τη λατρεύω τη Θεσσαλονίκη. Και να ειστε υπερήφανοι για το Κρατικό Θέατρο που έχετε για τις δουλειές που ανεβάζει. Κινώ γη και ουρανό για να παίξω έστω μια σεζόν εκεί. Ετοιμάζω μια περιοδεία με τον Μάκη Πατέλη, φίλο μου, το “Καρέ του Έρωτα” του Κώστα Πρετεντέρη. Δύσκολα όμως θα βγούμε εκτός Αττικής.
-Τον καιρό των lockdown, εμφανίστηκε μια νέα μόδα. Παραστάσεις σε live streaming θεωρείτε πως αυτό βοήθησε στην ψυχολογία των πολιτών αφού δεν μπορούσαν να πάνε με φυσική παρουσία;
-Οι αριθμοί έδειξαν ότι δεν τις πολυείδε ο κόσμος. Κάποιες βέβαια σκίσανε, με τρελή επιτυχία, πάντα υπάρχουν αυτά. Σε γενικές γραμμές όμως δεν πήγαν καλά. Και αυτό δεν είναι ψέμα της AGB, την οποία προσωπικά δεν την πιστεύω καθόλου. Εδώ υπάρχουν εισιτήρια κομμένα άρα κανένας δεν μπορεί να πει ψέματα. Δεν υπήρχε λοιπόν μεγάλη επιτυχία. Το θέατρο είναι θέατρο. Δεν μπορείς να το δεις στην τηλεόραση. Οι παραστάσεις του Μάρκου (Σεφερλή) ας πούμε, που ξερεις πολύ καλά γιατί έτσι γνωριστήκαμε, που τις έδειχνε παλιά η τηλεόραση κάθε Σάββατο, δεν είχαν καμια σχεση με το θέατρο. Γιατί είναι αλλού η καμερα, άλλος μιλάει. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτο, δεν μπορείς να το πιάσεις. Αλλά βοήθησε όμως στην ψυχολογία των ανθρώπων, διότι η τηλεόραση ήταν η μόνη τους παρέα.
-Όσον αφορά τα σίριαλ, που βρίσκεστε φέτος;
-Βρίσκομαι στα τελευταία επεισόδια μιας σειράς του ΣΚΑΙ το “Μόλις Χθες”. Μου λένε πως δεν έκανα τηλεόραση φέτος. Πλάκα μου κάνετε; Και μόνο που είχα συμμετοχή και στα τέσσερα επεισόδια αυτού του υπέροχου κύκλου που έκανε ο Μανούσος Μανουσάκης στην ΕΡΤ1 εγώ συμμετείχα στο “Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου;” και τίποτα άλλο να μην έκανα φέτος, δεν θα με ενοχλούσε
-Είχατε δώσει μια συνεντευξη παλιοτερα και δηλωσατε ότι αντιμετωπίζετε ενα προβλημα υγείας με την Λεύκη και τη νόσο Parkinson. Πόσο δυσκολο ειναι για εσάς; Υπάρχει κάτι που δυσκολεύει την καθημερινότητα σας;
-Η Λευκη ήταν ενα πρόβλημα οσον αφορά την τηλεόραση. Ζούμε τώρα σε μια εποχη που λέμε τα προβληματα μας. Βλέπεις όπως η Μαρία Πρωτόπαπα στον Σασμό, ο Μαραβέγιας… Και με απενοχοποίησε μπορω να πω ο Φώσκολος στη Λάμψη, γιατί τότε πρωτόβγαινε και έβαφα τα χέρια μου. Με είδε, με ρώτησε γιατι βάφομαι, του είπα για το πρόβλημα μου και μου απάντησε να μην βάφομαι. Όσον αφορά το Parkinson ο γιατρός μου είπε ότι θα εχω 20 χρονια κανονική, ποιοτική ζωή χωρίς προβλήματα και μεχρι τότε μπορει να εχουν βγει διαφορα θεραπευτικα μέσα. Ας ζήσω μεχρι τα 75 μου και απο ‘κει κι μετά ο Θεός ειναι μεγάλος.
-Θα ήθελα το σχόλιο σας για όσα συμβαίνουν με τις καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου.
-Την ώρα που με πήρες έδειχνε τη συνέντευξη μου στο Πρωινό στη Σκορδά και στο Λιάγκα και επειδή δεν είπα αυτά που ήθελαν η συνέντευξη δεν είχε και μεγάλη διάρκεια. Εγώ είμαι υπερ της άποψης να αφήσουμε να μιλήσει η δικαιοσύνη. Ακούω πολλά, κρατάω μικρό καλάθι. Όταν μιλήσει η δικαιοσύνη, μετά βλέπουμε. Εγώ ξέρω τον Γιώργο, έχουμε βγει, έχουμε πιει καφέ, εάν αύριο μεθαύριο βγουν για εσένα δεκάδες παραβατικές συμπεριφορές πως να το ξέρω; Έχεις συνεργάτες στο site. Δεν είσαι μαζί τους 24 ώρες. Ξέρεις τι κάνουν όταν φύγουν από τη δουλειά; Σίγουρα όταν μιλάς εσύ με τον “Κώστα” για παράδειγμα, βλέπεις ότι του αρέσουν οι γυναίκες. Μπορείς να φανταστείς εσυ τα περαιτέρω; Για τον Λιγνάδη δεν έχει αποδειχθει, αλλά αν αποδειχθει για 15χρονα, εμεις δεν ξέραμε. Δηλαδή στο σπιτι του… πως να ξέραμε τι γίνεται εκεί; Εγω έχω συνεργαστει με τον Λιγναδη -δεν τρελάθηκα με την συνεργασία- έχω συνεργαστεί με τον Πέτρο (Φιλιππίδη) στους “Ψύλλους στα Αυτιά”. Υπήρχαν τα πρόβλημα γιατι κάποιοι άνθρωποι είναι αυταρχικοί. Όλοι οι μεγάλοι έχουν πάθη. Το θέμα είναι να μην έχουν επιρροή σε άλλους. Για παραδειγμα, έχεις πάθος με το αλκοόλ. Όμως αν σπάσεις στο ξύλο τη γυναίκα σου, τοτε είσαι κατακριτέος και πρέπει να μπεις φυλακή. Έχεις πάθος με τις γυναίκες, αρχικά δεν παντρεύεσαι και πρέπει να μάθεις τι σημαίνει η λέξη “όχι”.
-Σκεφτεστε ξανα στο μέλλον συνεργασία με τον Μάρκο Σεφερλή;
-Κοίταξε να δεις. Αφού τα λέμε όλα… εγώ δεν έχω πολύ μέλλον. Σε δυο χρόνια αν θέλει ο Θεός, οι παραγωγοί και ο ΕΦΚΑ παίρνω σύνταξη. Πρόωρη, δυστυχώς, σε όλα ειμαι πρόωρος (γέλια). Δεν ξέρω τι θα κάν απο κει και επειτα. Γι’ αυτα δυο χρονια ειμαι καλυμμενος. Ξερω περιπου τι θα κάνω, εκτος αν μου βγει κάτι απο το Κρατικό θέατρο. Μιλάω με ανθρωπους, μακάρι να γίνει. Τότε θα σταματήσω απο δω κάτι άλλο για να έρθω Θεσσαλονίκη. Μετα τη συνταξιοδότηση θέλω να κανω άλλου είδους θέατρο. Ο κοσμος δεν καταλαβαίνει. Νομιζει πως μεσολάβησε τσακωμός, διάφορα με τον Μάρκο. Είμαι ο μονος απο τον θίασο του Μάρκου, δεν το λεω με άσχημο τροπο, το λέω επειδή ειναι αλήθεια, μπορούν και είναι εκεί. Δούλεψα απο το 2002 με τον Μάρκο μέχρι το 2018. Αυτά ειναι 16 χρονια, επι 2 σεζον κάθε χρόνο 32. Απο τις 32 σεζον πρεπει να δούλεψα 23-24. Όχι όλες. Έφευγα ή δεν υπήρχε ρόλος για μένα. Αλλά ο Μαρκος δυστυχώς (γελια) με ξαναπαιρνε στο θίασο, υπήρχε και βιοποριστικη ανάγκη αλλά πάντα είχα την ανάγκη να ψάχνω.
-Κατι τελευταίο που θελετε να πείτε;
-Μια ευχή… Να βγούμε από όλα αυτά. Να μην έχει τίποτα μετα. Η ζωη μας να πάρει ένα δρομο βρε παιδιά. Εγω θέλω να βγαινω έξω. Θέλω όταν έρθω στη Θεσσαλονίκη να σε δω, να σε αγκαλιάσω, θέλω να δω ανθρωπους, συγγενεις μου και να είμαστε χωρίς μάσκες. Αυτα θέλω. Απλες χαρες. Αυτα εύχομαι. Α! Και θεατές χωρίς μάσκες.
Από όλη την συντακτική ομάδα του ThessDay, ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Ρωμανίδη και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία με υγεία πάνω από όλα για τον ίδιο και την οικογένεια του.